Με γρίφο μοιάζει η αναζήτηση της ενδεκάδας με την οποία θα αγωνιστεί η ΑΕΛ αύριο Τετάρτη (3 μ.μ.) κόντρα στον Ηρακλή Ψαχνών. Όλα τα κριτήρια πρέπει να μπουν στο… σουρωτήρι, πριν προκύψει οποιαδήποτε προσέγγιση. Κριτήρια πολλά, όπως: α) Η φυσική και αγωνιστική κατάσταση των παικτών, δεδομένων των συνεχόμενων αγώνων, β) Οι αναγκαστικές απουσίες αλλά και ο βαθμός ετοιμότητας και ρίσκου για όσους επιστρέφουν από τραυματισμούς, γ) Ο βαθμολογικός – αγωνιστικός στόχος και προσανατολισμός, σε σχέση με τη θεωρητική πρόβλεψη για την μορφή του αγώνα, δ) Οι περιορισμοί μεταξύ Ελλήνων και ξένων, ε) Τα επιμέρους χαρακτηριστικά του αντιπάλου… Κι ίσως να ξεχνάμε ή να αγνοούμε μερικά ακόμη, καθώς δεν βρισκόμαστε στο μυαλό του Κόουλμαν!
Συνθέτοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, μπορούμε – περιφραστικά και μόνο – να πούμε τα εξής:
-Ο Σωτηρίου ξεκινάει κάτω απ’ τα γκολπόστ.
-Ο Παπαγεωργίου, που δεν έχει θέμα με τα συνεχόμενα ματς, μαζί με τον Κατσιαρό, θα ‘ναι τα δύο μπακ. Ωστόσο, περίπτωση χρησιμοποίησης του Αραμπατζή δεν πρέπει να θεωρηθεί έκπληξη, αν και κάτι τέτοιο θα εξασφάλιζε εκ προοιμίου μια αλλαγή. Βλέπετε, αγωνιστικό ρυθμό για 90 λεπτά δεν έχει και μην ξεχνάμε ότι προέρχεται από επέμβαση στο χιαστό.
-Το προφανές δίδυμο στα στόπερ είναι Καλί, Ααράμπ. Το μη προφανές το αφήνουμε για το τέλος…
-Στα αμυντικά χαφ δεν υπάρχει μη προφανές. Χατζής με Μπόα Μόρτε θα ξεκινήσουν, με το σχήμα – με βάση τις αντίπαλες τακτικές – να μετατρέπεται συνήθως από 4-2-3-1 σε 4-1-4-1. Δηλαδή, αφού οι φιλοξενούμενοι βρίσκονται κατά κανόνα πίσω απ’ τη σέντρα, στην πράξη ο Χατζής μένει κόφτης και ο Πορτογάλος λειτουργεί ως ελεύθερος επιθετικός κυρίως μέσος.
-Κι ερχόμαστε στην μεσοεπιθετική τριπλέτα, όπου τις θέσεις διεκδικούν κατά κανόνα Σεσίνια, Σιατραβάνης, Πλιάγκας, Τσιμπάμπα, Ζεκίνια και φυσικά (ξανά ο) Γκονζάλες.
-Στην κορυφή της επίθεσης τέλος, Σαϊτιώτης, Τσιμπάμπα, αλλά και Ζεκίνια, επίσης ανταγωνίζονται για τη θέση.
Εν ολίγοις, μεσο-επιθετικά, οι θέσεις διεκδικούνται από τρεις Έλληνες και τέσσερις ξένους. Όμως, αν παίξουν δύο ξένοι στόπερ, συν τον Μπόα Μόρτε, τότε αμέσως – αμέσως στην ενδεκάδα πρέπει να ξεκινήσουν μόλις δύο απ’ τους Σεσίνια, Τσιμπάμπα, Ζεκίνια και Γκονζάλες. Κι εδώ αρχίζει το νταραβέρι… Στην παρούσα φάση, με την επίθεση εντός έδρας να ‘ναι στο «μηδέν» και το σκοράρισμα να επιβάλλεται πλέον και από τις βαθμολογικές συνθήκες, έχεις την πολυτέλεια να αφήσεις έξω οποιονδήποτε απ’ τους προαναφερόμενους ξένους; Γιατί, πλην των πρωτοκλασάτων Τσιμπάμπα, Σεσίνια, υπάρχει ένας Ζεκίνια, που έλαμψε με τον Πιερικό ως αλλαγή κι ένας Γκονζάλες, που ως κλασσικός «πλέι μέικερ», είναι ο μοναδικός που μπορεί να νοικοκυρέψει την κυκλοφορία μπάλας απόντος του Νεμπεγλέρα.
Μήπως λοιπόν, χρειάζεται ένας Έλληνας στα στόπερ και δη ο Φωτιάς (απόντος του Κολοβέτσιου), για να ξεμπλοκάρει το κόλλημα με την χρησιμοποίηση περισσότερων επιθετικών ατού; Στην περίπτωση δηλαδή που παίξει πίσω ο πιτσιρικάς, αυτομάτως ο Κόουλμαν μπορεί να ποντάρει σε τρεις απ’ τους τέσσερις ξένους μεσοεπιθετικούς. Κάτι μου λέει τελικά, πως εκεί βρίσκεται και η μοναδική εν τέλει αμφιβολία του Ουαλού.
Θα παίξει άραγε με πιο έμπειρα μετόπισθεν, για ν’ αντιμετωπίσει τις στατιστικά 2-3 επιθέσεις των φιλοξενούμενων ή ρισκάρει με τον Φωτιά, μήπως και πάρει… φωτιά η επίθεσή του απ’ την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση πιο ποιοτικών (κι ελπίζουμε αποτελεσματικών) παικτών κοντά στην αντίπαλη περιοχή; Μοιάζει οξύμωρο, αλλά ίσως τελικά η λύση στην επίθεση να βρίσκεται στην χρησιμοποίηση ενός παίκτη στην άμυνα!
Υ.Γ. Σε κάθε περίπτωση, όποιοι και να παίξουν, ας δοκιμάσουν να μπουν στο γήπεδο με ορμή, σα να λήγει το ματς στο 30’ κι όχι στο 90’. Ας το δοκιμάσουν, να μας κάνουν και το χατίρι. Με βάση την εμπειρία απ’ τα προηγούμενα ματς, δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αλλά πολλά να κερδίσουν…
Τριγωνα, καλαντα σκορπισαν ξανα
